Cumartesi günü tam 6'ya kadar mesaiye boyun eğmenin verdiği hırsla,elindeki işleri en acil olanlari elden çıkarmak suretiyle gözünün önünden ve masa üstünden temizledikten sonra,şirketin sınırlı internetinin vermiş olduğu imkanlar dahilinde aklındaki merakları,dışarda olsan kendini atabileceğin dükkanların sanal versiyonları,ihtiyacın olan olmayan bir sürü konuyu başına ağrılar sokana kadar okumaya çalışma çabaların bile akşamı altı etmeye yetememiştir.
Bu iş kanunlarındaki haftalık 45 saat çalışma işi neden uygulanmaz neden çalışanlar köle yerine konulur ve neden işverenler tarafından sömürülmek hakdır gibi bir kabul söz konusudur.
Bunlar elbette ülkemize özgü şeyler değildir fakat yaşanılan şehrin çoğu Avrupa ülkesinden büyük olduğunu düşününce idaresi konusunda belki daha adil olunabilinir diye insan düşünüyor..elde değil..
Çalışma arkadaşlarını bir süzgeçten geçirdiğinde işini severek yapan kişiyi bulmak mümkün olmuyor,herkes bir sor bin ah işit modunda..
kimisi çocuğunu okutuyor,kimisi kredi ödüyor, kimisi borçla aldığı evin içini yaptırmaya çalışıyor,kimisi daha iyi bir iş buşamadığı için şartlara katlanıyor,kimisi evde tek çalışan olduğu için düzene baş kaldıramıyor....
kısacası herkesin muamele ve düzene bir katlanma ve boyun eğme sebebi var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.